Вернер Форсман
Вернер Форсман (нем. Werner Forßmann) (29 тамыз 1904, Берлин — 1 маусым 1979) — неміс хирург және уролог.
Өмірбаян
[өңдеу | қайнарын өңдеу]1928 жылы Берлиндегі Фридрих Вильгельм университеті медицина факультетін бітірді. 1956 жылдан Гутенберг атындағы университеттің (Майнц)хирургия және урология профессоры ; 1964 жылдан Дюссельдорфте Медицина академиясының құрметті профессоры және сонда университет профессор (1970 жылға дейін).
Негізгі жұмыстары
[өңдеу | қайнарын өңдеу]1929 жылы Вернер Форсман жүрек катетеризация әдісін әзірледі, білек көктамыры арқылы зондпен оң жақ жүрекшеге өзіне жасап көрді. 1931 жылы осы әдісті ангиокардиография үшін қолданды. Форсман жүрек катетеризация әдісінің негізін салушылардың бірі. Осы операцияны дамытып, 1928 жылы оны өзіне сынақтан өткізді. Әріптестері жүрекке сыртқы объектінің енуі шок және жүректің тоқтауына әкеліп соғады деп сенген. Форсман, соған қарамастан, шешім қабылдады.Ол білек көктамырын кесіп ішіне тар түтікше енгізді. Бірінші рет тұтқа жүрегіне жеткен жоқ, өйткені, көмекшісі қауіпті эксперимент жалғастырудан бас тартты. Форсман екінші рет өз бетімен әрекет етті. Катетерді 65 сантиметрге енгізіп оң жүрекке жетті, содан кейін рентгендік аппаратты қосып өзінің табысқа жеткеніне растау алды. Ол, американдық дәрігерлер А.Курнанмен және Д.Ричардспен бірге әзірленген әдістемесі үшін, 1956 жылы Нобель сыйлығын алды.
Нобель жүлдесі
[өңдеу | қайнарын өңдеу]Нобель жүлдесі (1956, А.Курнан және Д.Ричардспен бірге).
| ||||||||||
